บันทึกสะท้อนคิด วันจันทร์ที่8 มิ.ย. 2558
สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่4 เด็กไม่ร้องงอแงเหมือนอาทิตย์ที่ผ่านมาเด็กเริ่มเข้าใจทำไมพ่อแม่ถึงพามาโรงเรียนเพราะคิดว่าพ่อแม่จะทิ้งเค้ากลัวพ่อแม่ไม่มารับ วันเปิดเทอมแรกของชีวิต คือวันแรกที่เด็กๆ ต้องจากอ้อมอกพ่อแม่ เพื่อก้าวสู่สังคมใหม่ ความกลัว ความกังวลใจ และความไม่ไว้วางใจในโลกใหม่ของเด็กๆ ย่อมเกิดขึ้นต่พอมาถึงสัปดาห์นี้เด็กยิ้มร่าเริงไม่ร้องไห้ เริ่มสนุกกับกิจกรรมที่คุณครูสอน เด็กใกล้ชิดกับครูมากขึ้นกล้าถามกล้าพูดมากขึ้น เด็กได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆรอบตัวเด็กด้วยตัวเอง รู้จักชื่อเพื่อน ชื่อครู ช่วยเหลือตัวเองได้ในกิจวัตรประจำวัน ทานข้าวได้เอง ใส่รองเท้าได้เอง เข้าห้องน้ำเองได้ รู้จักการรอคอยลำดับก่อนหลังเมื่อลูกต้องไปโรงเรียนวันแรก เปลี่ยนชั้นเรียนใหม่หรือเปลี่ยนโรงเรียนใหม่ สิ่งที่แม่ห่วงส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องลูกจะกินอาหารได้หรือไม่ ครูจะดูแลลูกได้ใกล้ชิดหรือไม่ เวลาเด็กปวดท้อง จะเข้าห้องน้ำใครจะช่วยเด็ก เพื่อนจะแกล้งหรือไม่ สารพัดที่แม่กังวลและเป็นห่วง ในเรื่องนี้ อยากบอกกับผู้เป็นแม่ทุกคนว่าในเมื่อเราเป็นคนตัดสินใจเลือกโรงเรียนให้กับลูก ก็ต้องไว้วางใจโรงเรียน และต้องเชื่อมั่นในโรงเรียน เพราะเข้าใจระบบโรงเรียน การที่เด็กต้องไปโรงเรียนเขาต้องเรียนรู้กฎระเบียบและวิธีการใช้ชีวิต การช่วยเหลือตนเอง อย่างเช่นการกินข้าว ต้องฝึกกินข้าวด้วยตัวเอง ที่โรงเรียนไม่มีใครป้อนอาหารให้เหมือนที่บ้าน เด็กๆ ทุกคนต้องกินข้าวเอง พ่อแม่ต้องเข้าใจและต้องช่วยสนับสนุนทางโรงเรียน ให้เด็กรู้จักช่วยตนเองให้มากที่สุด แม้ว่าเด็กจะอยู่ที่บ้านพ่อแม่ก็ไม่ควรตามใจหรือป้อนข้าวให้ แต่ควรฝึกและใช้คำชม พูดจากับเด็กด้วยคำพูดที่ดีๆ ชมเชย ให้กำลังใจ เมื่อลูกกินข้าวเองก็บอกว่าเก่งมากลูก เดี๋ยวแม่จะไปเล่าให้ครูฟังว่าหนูเก่งกินอยู่ที่บ้านก็กินข้าวเองได้ ไม่ต้องมีใครป้อนอีกแล้ว หรือการที่ให้ลูกแต่งตัวเองก็เป็นสิ่งสำคัญ ต้องฝึกให้เขาช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด นอกจากนี้ อยากฝากถึงพ่อแม่ทุกคนว่าในบริบทโรงเรียนและบริบทที่บ้านมีความแตกต่าง กัน พ่อแม่เองต้องเข้าใจ แม้ว่าโรงเรียนจะพยา ยามทำโรงเรียนให้คล้ายกับบ้านมากที่สุดแล้วก็ ตาม เพื่อให้เด็กๆ ทุกคนมีความอบอุ่นใจที่ได้ก้าวเข้ามาสู่อ้อมอกของโรงเรียน
ยอดเยี่ยมคะ
ตอบลบ